chwila II
pewien okres, czas, pora
winienem ci chwile Natchnienia! chwile błogie! (III) Przed burzą bywa chwila cicha i ponura, Kiedy nad głowy ludzi przyleciawszy chmura Stanie i grożąc twarzą, dech wiatrów za trzyma (VIII) Tej ciszy chwila była w Soplicowskim domie (VIII). I była chwila ciszy; i powietrze stało Głuche, milczące, jakby z trwogi oniemiało (X). Właśnie w owej chwili Szlachta z Moskwą okropną walkę zakończyli I chronią się gromadnie w domy i stodoły, Opuszczają plac boju (X) Wszczął dyskurs, o czem? o czem? O córki weselu! W tej chwili! O Gerwazy! uważ, przyjacielu, Masz ludzkie serce! (X) Gdyby nieboszczyk pan mój Stolnik dożył chwili! O Jacku! Jacku! - lecz cóż będziemy kwilili? (XI)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas